Με αφορμή την πραγματοποίηση του διεθνή (αγώνα) φεστιβάλ Τριάθλου στο Λουτράκι, ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής Τριάθλου και νυν προπονητής Βασίλης Κρομμύδας πήρε θέση και σχολίασε στον λογαριασμό που διατηρεί σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης:

“Δεν συνηθίζω να γράφω αλλά αυτά τα οποία συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην χώρα μας για το τρίαθλο είναι τραγικά, θλιβερά και το λιγότερο απογοητευτικά!

Έχω σηκώσει την σημαία του Ελληνικού τριάθλου σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, σε δυο Ολυμπιάδες ως αθλητής και μια ακόμη ετοιμάζοντας άλλη αθλήτρια, σε Ironman σε 10δες ίσως και 100δες διεθνείς αγώνες, όταν ξεκινήσαμε το τρίαθλο πριν σχεδόν 30 χρόνια στην χώρα μας ο ξένος κόσμος με αναφώναζε ως “the Greek” γιατί ήμουν η μοναδική συμμετοχή σε ψηλό επίπεδο οπότε όλοι με αναγνώριζαν ως τον μοναδικό αθλητή κι ένοιωθα περήφανος γι’ αυτό.
Αυτή την στιγμή όμως παρά την συνέχεια της πορείας που έχω βοηθώντας αθλητές κι έχοντας όλα τα χρόνια πάνω από τους μισούς αθλητές των Εθνικών ομάδων αυτή η αναφώνηση δεν ¨ηχεί¨ το ίδιο στα αυτιά μου!

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, αυτή την εβδομάδα είχαμε το Πανελλήνιο πρωτάθλημα Τριάθλου στην Σαλαμίνα, δεν αναφέρομαι σε Ομοσπονδία γιατί μόνο μία αρχή υπάρχει για το άθλημα μας στην χώρα μας και αυτή είναι η ΕΟΜοπ.
Καλώς ή κακώς αύτη ήταν η απόφαση του κράτους που ως πολίτες οφείλουμε να την σεβόμαστε είτε συμφωνούμε είτε όχι, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν ενστάσεις, διερευνώνται από την πολιτεία και τα δικαστήρια και οι οποίες καταλήγουν και πάλι στην αρχική απόφαση.

Έτσι σήμερα είχαμε το Πανελλήνιο πρωτάθλημα στην Σαλαμίνα σε ένα πρωτάθλημα που και πάλι μετά από πολλά χρόνια βλέπω να γίνεται ανταγωνιστικό όχι μόνο στην κατηγορία των ανδρών αλλά και την ¨αχίλλειο πτέρνα¨ του αθλήματος μας τα τελευταία χρόνια αυτή και των γυναικών. Ένας αγώνας με μεγάλο συναγωνισμό, με επιδώσεις πολύ βελτιωμένες (σαφώς ακόμη απέχουμε πολύ από τον διεθνή ανταγωνισμό) και αθλητές που ξέρουν να κινούνται και να λειτουργούν σωστά, πάνω απ’ όλα με σεβασμό προς τους συναθλητές τους.
Αυτό είναι το μεγάλο βήμα προόδου που κρατάω για το μέλλον.

Σε μια περίοδο συνεχούς ανάπτυξης του αθλήματος με περισσότερες συμμετοχές, περισσότερους και καλύτερους ποιοτικά αγώνες, διοργανωτές που προσπαθούν πάντα για το καλύτερο αποτέλεσμα πλησιάζοντας συνεχώς τα διεθνή στάνταρτ και διεθνή brand τύπου ironman, XTerra και Ocean Lava να βρίσκονται στο Ελληνικό καλεντάρι φαίνεται το τρίαθλο να τραβάει μπροστά.
Αφήνω για τελευταίο κομμάτι ανάπτυξης το επίπεδο των αθλητών, εδώ θέλω να αναφερθώ με ιδιαίτερη χαρά βλέποντας όλο και περισσότερους αθλητές να συμμετέχουν στους διεθνείς αγώνες, χρόνοι πολύ βελτιωμένοι με το παρελθόν, κάποτε μιλούσαμε σε αγώνες half για τους άνδρες για το φράγμα των 5 ωρών και τώρα οι 4:30 ώρες είναι συνήθεις χρόνος, οι γυναίκες έχουν κάνει βήματα προόδου, άλματα και όχι μόνο στις επιδόσεις αλλά και στις συμμετοχές, πλέων υπάρχουν σε κάθε αγώνα πλήθος γυναικών και όχι 2-3 αποσπασματικά. Αποκορύφωση η συμμετοχή για πρώτη φορά φέτος στο Ironman της Χαβάης 5 Ελλήνων αθλητών, όνειρο για πριν λίγο καιρό και όμως αληθινό πλέων.
Αλλά αντιθέτως υπάρχει ένα τέλμα στις επιδόσεις σε αγώνες που έχουν να κάνουν με τις Ομοσπονδίες, εξηγούμε για να μην παρεξηγηθώ μιλάω για την ανάπτυξη που έρχεται στις μικρότερες ηλικίες, που μαθαίνουν να αγωνίζονται στις μικρότερες αποστάσεις ITU format με drafting ή όχι, δεν έχει και πολύ σημασία, αλλά με την προοπτική των αθλητών να ανταγωνιστούν τους καλύτερους. Και αυτό δεν γίνεται γι’ αυτό έχουμε μείνει στάσιμοι στις αποστάσεις sprint και Olympic ενώ αντιθέτως στις μεγαλύτερες half και foul IM να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι.

Είναι σίγουρο ότι αν δεν είχαμε τα βαρίδια της προγενέστερης Ομοσπονδίας η εξέλιξη θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη, δεν μπορούν οι αθλητές και ιδιαίτερα οι νέοι να λάβουν μέρος στους αγώνες της Παγκόσμιας ομοσπονδίας ITU λόγω μιας εντελώς στρεβλής κατάστασης και μιας εμμονής μερικών ανθρώπων που δεν μπορώ να την καταλάβω. Και δεν μπορώ να καταλάβω και την σχέση της ίδιας εμμονής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας!

Αυτό λοιπόν έχει ως αποτέλεσμα αντί να γιορτάζουμε για ένα Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που γίνεται αυτές τις μέρες στο Λουτράκι να νιώθω προσωπικά αμήχανα!!
Αμήχανα γιατί πρέπει να χαρείς για ένα τέτοιο event;
Πρέπει να στενοχωρηθείς που δεν γίνεται με την έγκριση του κράτους και να ονομάζεται festival και όχι αγώνας Τριάθλου; Πρέπει να λυπηθείς που κάποιος αθλητής πέρασε το βράδυ του σε νοσοκομείο;
Πρέπει να ντραπείς που πλήθος γνωστών από το εξωτερικό στέλνουν μηνύματα ότι ο αγώνας στο Λουτράκι ήταν ότι χειρότερο έχουν δει ποτέ στην ζωή τους που δεν συνάδει ούτε με τοπικού επιπέδου αγώνα;
Γιατί δεν υπάρχουν αποτελέσματα και γιατί η κάθε αποστολή είχε χτυπημένα παιδιά από πτώσεις;
Ή γιατί τελικά οι αθλητές που εκπροσωπούσαν την χώρα μας πιθανόν να μην ήταν οι καλύτεροι και τα ικανότερα παιδιά να αδυνατούν να βρίσκονται εκεί;

Γιατί να μην ακολουθείται ο ένας και μοναδικός ορθός τρόπος διεξαγωγής ενός διεθνούς event, δηλαδή κάτω από την ομπρέλα της αρμόδιας Ομοσπονδίας και όχι ενός ιδιωτικού φορέα; Δηλαδή κι εδώ θα πρέπει να πρωτοτυπούμε;

Δεν είναι παρηγορητικό ή δικαιολογία ως έθνος να λέμε ότι γίνονται στραβά και σε άλλες χώρες ή φορείς όπως η Παγκόσμια Ομοσπονδία που είναι συνυπεύθυνη γι’ αυτή την κατάσταση που βιώνουμε. Δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς στον εξευτελισμό που δεχόμαστε ως χώρα στα μάτια του Ευρωπαϊκού τριάθλου και στις ξένες αποστολές.

Και όλα αυτά με την ανοχή του κράτους μας, που βρισκόμαστε; Υπάρχει διαφάνεια, αξιοκρατία; Υπάρχει δίκαιο, υπάρχουν φορείς ή θεσμοί που να προασπίζουν τα συμφέροντα των αθλητών;

Ή μήπως είναι οι αθλητές υποχείρια κάποιων που εκμεταλλεύονται πράγματα και καταστάσεις;”